In de Paul Sandfort band speelde ik als pianist op tournee door Frankrijk voor de Amerikanen die daar toen nog bases hadden. Paul v.Zantvoort sax en orkestleider, Mia, zijn toenmalige vrouw, zang en bas, Gert v/d Veen drums en Armando Vitalis gitaar.

Deze familie woonde niet op 17 maar op nr 7. In het midden is mijn opa en natuurlijk zijn alle andere muzikanten mijn oom's. Ik heb hele goede herinneringen aan de logeerpartijtjes bij opa en oma. Er was altijd wel iemand die repeteerde op zondagmiddag, want in de schoenerstraat 7 stond een piano, waar dan natuurlijk goed gebruik van werd gemaakt. Achter in de tuin van het huis was voor de kleinkinderen ook genoeg te beleven. Opa (Jan v. Zantvoort) had heel de tuin vol staan met vogelkooien. Daar zaten voornamelijk kanaries in. Tegenover hun huis was de speeltuin waar wij als kinderen ook graag speelden. Later ben ik er zelfs met mijn eigen dochter heen gegaan. Al was het alleen maar om goede herinneringen op te halen uit de oude vervlogen tijden.

Ik herinner mij nog Jo van Zandvoort, die prachtig saxofoon kon spelen en als Jo Sands nog een LP heeft uitgebracht, volgens mij.

Klopt helemaal! Hij is daarna leraar op de muziekschool geworden en later thuis les gaan geven. Maar hij speelt nog steeds de sterren van de hemel evenals de rest van de familie !

Henk van Zantvoort is nog steeds zeer gedreven muzikant. Op ons 40 jarig huwelijksfeest nam hij de sax en speelde spontaan met het orkest mee en had nog heel veel bekijks ook. De familie van Zantvoort is familie van mijn vrouw. Op familiefeestjes hebben ze nog samen gespeeld en dan was het feest.

Ik heb ook goede herinneringen aan de familie van Santvoort, vooral aan moeder Frieda. Ze kon heel goed cake bakken in een wonderpan. Zij was ook heel trots op haar jongens en haar dochter Gonnie. Wij, de familie Veneman, genoten altijd heel erg van haar verhalen over de oorlog. Moeder van Santvoort maakte overal een grap van.

Oma kon niet alleen goed cake bakken (die half zacht was) maar ook heerlijke taart en vergeet niet de bowl, die op iedere verjaardag aanwezig was. Wat flessen sangria, veel vruchten en genieten maar. Dat werd dan ook niet in een potje of schaal klaar gemaakt maar grote emmer's !! Gastvrijheid voorop, oma Frida hield wel van gezelligheid om haar heen.
Frida had nog een leuke eigenschap. Als ze dacht dat iemand zat te liegen of grote verhalen ophing dan legde ze altijd een bierviltje op haar hoofd of iets anders zodat de familie meteen zag dat ze er geen bal van geloofde.
Ik heb alleen maar goede herinneringen aan mijn opa en oma, jammer dat de tijd zo snel voorbij vliegt.
Groetjes, kleindochter Angelique (dochter van Gonny).

Doe Jo Versantvoort maar de groeten van Jan Toirkens, want ik was zijn klasgenoot in de St. Trudoschool, tussen 1946-1952, Trudostraat Strijp. Beide broers Wil (2 jaar ouder dan Jo?) en Jo waren nogal groot uitgevallen ten opzichte van hun klasgenoten en van dat fysieke overwicht maakten ze op de speelplaats nogal eens gebruik. Gelukkig konden we het van de beide broers meestal wel ´winnen´ als het om rekenen of schrijven ging, dat waren niet hun favorieten. Maar ik geef toe, mijn petje af en ik denk voor vele Strijpenaren, ´chapeau´ dus voor de muzikale prestatie´s van de hele familie.

Zo'n 30 jaar geleden heb ik nog 'n tijdje het genoegen gehad om met het orkest van Henk van Zandvoort mee te mogen doen op het drum. Het heeft niet lang geduurd. Mijn drum kwaliteit kwam net iets te kort voor zo'n goed orkest, maar het was toch even 'n mooie tijd.

Wie weet waar ik Jo en Margeret van Zandvoort kan bereiken? Volgens mij was het laatste adres Botenlaan maar ik weet het nummer niet meer. Ook het telefoonnummer heb ik niet meer. Ik was eind jaren 60 pianist in zijn kwintet. Wij speelden vooral voor de Amerikanen. Ik heb een mooie tijd met hem en Margeret gehad.Fijne mensen. Door langdurige gezondheidsproblemen ben ik de familie uit het oog verloren.

In the 1960s I came across my friend Willy often, I still think about him. We drank a beer our two in Eindhoven, we where full of beans and fun absolutely marvelous family.In 1963 I moved to Australia but never forgotten Willie .I live now for the last 52 years gold coast Australia, getting 77 years in a few months. If any of the marvellous van Zandvoorts are reading this it has been a pleasure to know Willie and family. Bless you all. Frans van den Broek.