Jammer genoeg werd de Dr. Willem Dreeslaan nogal snel veranderd in de tongbrekende Dr. Willem Dreesstraat. Wat op zich wel logisch was, want er waren weinig bomen, geen reden dus om de straat laan te noemen!

Als je op de plaats van de fotograaf staat en dan richting Hemelrijken kijkt, was hier tot na de oorlog een groot weiland met op de hoek van de Hemelrijken de paardenslager Moss en daar weer aan de overkant het gebouw waar het Leger des Heils later er in zat. Dus in het verlengde van de rechtse panden. De slager had er regelmatig paarden in staan voor aan te sterken. Deze moesten dan eens gevangen worden voor de slacht. Maar doordat ze helemaal verwilderd waren was dat geen makkie. Als kinderen keken we onze ogen uit als de buurjongen, v.d. Boogaard, ze er uit haalde. Het enige houvast wat de paarden droegen was een linnen hoofdstel.

Hij is nooit klaar gekomen, die Dr Willem Dreeslaan. Deze straat bestaat nog steeds uit twee delen Kruisstraat- Dr Willem Dreesstraat en Nieuwe Fellenoord -Dr Willem Dreesstraat. Dat komt omdat de onteigening van een stuk grond van een pand aan de Houtstraat is aangevochten en werd gewonnen, vandaar dat de Gemeente deze weg nooit volgens plan heeft uitgevoerd, ook de beplanting niet, dus geen bomen, dus geen laan maar straat (zeer vervelend voor postbezorgers).

Volgens mij hebben in de jaren 50, links op deze foto noodwinkeltjes gestaan, oa een zaak die naaimachines verkocht en ook een soort van naaiatelier was.
Is in deze noodwinkels ook niet Jansen de Wit begonnen met sokken maken e.d?
Rechts op de foto was volgens mij New Sound gevestigd, de platenzaak van Woensel, later verhuisd naar de Kruisstraat.

In die winkel op de Kruisstraat kocht ik nog ooit een single voor een vriendje, van The Blue Diamonds. Een single, wat een werk was dat. Elke keer als je dan net op de grond naast je vriendje zat moest je weer opstaan om een nieuwe op te zetten. Ik was wel blij toen er platenwisselaars kwamen, zodat er vijf (of drie, weet ik niet meer) van die dingen achter elkaar op konden, die dan met veel geweld naar beneden vielen. Ik zie nog dat geelgrauwe soort haakje voor me wat rustte op de bovenste plaat. Zoiets was het toch hè?

Nou je het zegt, Mari. In die lage noodwinkels herinner ik me in ieder geval nog verhuisbedrijf Bram Versfelt. De noodwinkels liepen door tot aan de Boschdijk.
En bij Jo Hendrikx van New Sound elke week de nieuwste plaatjes luisteren met twee van die zware telefoonhoorns aan je oren, sporadisch eentje kopen maar altijd de top 40-lijst meenemen. Ik heb eens ooit een singeltje gekregen, ik geloof Ramona dat een vriendinneke daar had gekocht. Het basintro van dat nummer sprak me aan. Singeltjes kostten toen, meen ik, rond een knaak en dat was best veel voor een verjaardagskado.

Als ik de naam van de zaak nog geweten had, hier bijna op het hoekje van de Kruisstraat/Fellenoord, had ik het wel gezegd, maar helaas leeft mijn neef niet meer en kan ik het niet meer vragen. Het schiet mij een dezer dagen zeker te binnen, alhoewel Ekdom mij zeer bekend in de oren klinkt.

Je had op de Nieuwe Fellenoord twee schildersbedrijven langs elkaar zitten; Ekdom en Timmer. Cor Hagen was bedrijfsleider / boekhouder bij Ekdom. In het pand van Ekdom zit nu een zaak met boksballen etc. In het pand van Timmer zit al jaren een PC-zaak, waar je eerst aan moet bellen.

Ik ben op de nieuwe fellenoord nummer 42 geboren en heb er mijn eerste 10 levensjaren gewoond van 1969 tot 1979. Mijn vader, zussen en moeder zijn er komen wonen nadat de bakkerij aan de Broekseweg heeft moeten sluiten, naar ik meen ergens in 1953. Naast ons op de Nieuwe fellenoord woonde de familie Dekkers met hun 7 dochters naar ik meen. Met Ronny Swinkels had ik een haat liefde verhouding wat vaak knokken was dus. Op de plaats waar de noodwinkels hadden gestaan bouwden we altijd hutten. Ik zat op de Fellenoordschool waar we vanuit de ramen van de kleuterschool nog hebben gezien hoe sloopbedrijf Heezen de kerk aan de Boschdijk opblies.