De buitenkant is in ieder geval nagenoeg hetzelfde gebleven in de afgelopen 100 jaar. Zie ook foto 2238

Het Diaconessenhuis is begonnen op Parklaan nr. 81 als Juliana-ziekenhuis.

Op andere plekken kun je lezen dat ook het interieur nog grotendeels intact is.

Van 1961 tot 1967 heb ik in dat ziekenhuis gewerkt. Ik hoop dat het van binnen nog hetzelfde is. Al de trappen en relingen waren van solide donkerbruin hout. De trappen waren heel breed. Ik heb het niet meer gezien sinds die tijd, dus ik hoop dat het er nog is.

Het lage gebouw aan de linkerkant was de dieetkeuken. De ramen links daarvan was de eetkamer van de zusters. In het midden was de huiskamer, waar iedereen in ging om te rusten. Rechts daarvan was een andere eetkamer. Eerste etage links was voor klassen voor de zusters. De andere twee weet ik niet meer. Maar de bovenverdieping links en rechts waren kamers voor twee oude lady's en het midden was een andere kleine huiskamer. Dat oude huis was zo mooi en warm.

Giny, dat alles weet ik ook nog goed. In die klas op de 1e verdieping kregen de verpleegsters in opleiding les. Ik kan me zuster Livia nog herinneren. Van de grote keuken herinner ik me vooral hoe bang ik was als ik als omloop in de nachtdienst het eten moest gaan halen. Niemand in het hele gebouw en achter de ramen de donkere nacht.

Toen ik daar was hadden we een zuster Gerda.
De ijskast was in de kelder met de broodkeuken en de groentenkeuken. Dus de hele dag liep je een kleine oude houten trap op van de grote keuken en de dieetkeuken naar die ijskast. Ik heb vier jaar in de dieetkeuken gewerkt en drie jaar in de grote keuken.

In 1953 ben ik daar aan mijn oog geopereerd en aan het handje meegenomen de lift in en mijn vader moest beneden wachten. Kreeg daarna een chocoladereep omdat ik zo dapper was. Tegenwoordig is dat een speelgoedbeestje. Was er op de 1e of 2e verdieping de operatiekamer?

De operatiekamers waren op de eerste verdieping, samen met de kamers waar de baby's werden geboren. Het ziekenhuis had maar 1 verdieping. Helemaal aan de rechterkant van de foto begon de kinderafdeling.

In de grachten rondom Dommelhoef kon je prima vissen, wat niet mocht. Ook bij de villa van fam. Philips aan de andere kant. Maar kleine mennekes zoals wij lieten ze maar toe, want die vingen toch niets (dachten ze). Mijn opa viste aan de achterkant vanachter de heg op karpers, die ze vervolgens bij de maaltijd nuttigden. Ook bij het Academisch Genootschap aan de achterkant, kon je heerlijke rabarber jatten, die je dan vervolgens met een zuur gezicht zat op te peuzelen. Kortom, een mooie tijd, met fijne herinneringen.

De buitenkant van de villa is nagenoeg hetzelfde zoals het altijd al was, de binnenkant is tijdens de nieuwbouw van het verpleeghuis in de negentiger jaren grondig gerestaureerd. Alle kleine hokjes en kamertjes zijn weer omgetoverd in de ruime vertrekken van vroeger. De prachtige oude stijldetails van bijvoorbeeld plafonds, trappen en wanden werden ook zoveel mogelijk in oude luister hersteld. Ik lees dat in het Diaconessenhuis op de eerste verdieping de verpleegsters opgeleid werden, nu heeft onze oudste dochter daar al een aantal jaren haar werkkamer. Zij vindt dat ze de mooiste kamer van de hele villa heeft: die met het balkon.
Sinds 2001 is villa Elsheim een rijksmonument. Ook de tuin staat "onder curatele". Niet vanwege zijn monumentale status, maar omdat het Tongelrese Villapark beschermd stadsgezicht is.

Ik heb van 1979 tot 1988 in de centrale keuken gewerkt. Ik ben begonnen in de spoelkeuken en later mee gaan koken. Prachtig mooie tijd gehad en veel geleerd!

Ik ben er op 14 juni 1957 geboren en was een couveusekind, ik woog 1100 gram. Ik mocht na 6 maanden naar huis. Best bijzonder voor die tijd.

De villa is nog precies hetzelfde als toen ik er mijn opleiding deed voor ziekenverzorgster van 1968 tot 1970. Het was een supertijd, alleen jammer dat je niets meer hoort van diegenen waar je de opleiding mee hebt gedaan, bijvoorbeeld een reünie. Het was toen een verpleeghuis. Ik heb in de Lakerstraat en in de Fazantlaan gewoond. Heel gezellig, ik denk er graag aan terug zou er nog wel eens binnen willen kijken hoe het er nu is.
=== Wat betreft de reünie, Corrie, wat let je om er een te organiseren? Wij willen je graag daarbij helpen. (Red.) ===

Ik ben twee keer behandeld in het ziekenhuis, in de nieuwbouw, die op deze foto niet zichtbaar is. Die was links en achter de villa. Vanaf de Parklaan over een brug kwam je op het ziekenhuisterrein. De eerste keer (1951) werd mijn gebroken enkel in het gips gezet, en er later weer uitgehaald. De afdeling chirurgie zat in het langgerekte gebouw aan de linkerkant. Daarvoor was een miniplantsoentje waaromheen de toen niet al te talrijke auto's geparkeerd werden. De ziekenzalen waren in het hoofdgebouw, dat evenwijdig aan de Parklaan stond. Daar kwam ik in 1954 terecht waar ik van mijn blinde darm werd ontdaan en een week moest blijven om te herstellen. Inmiddels ben ik elf opnames in diverse ziekenhuizen verder en ik ben er nog steeds.