De voorzijde lag aan de Willemstraat. Dit is de achterzijde van de fabriek, die grensde aan de Gender. Het pad wat hier over het bruggetje liep heette nog het Strijps Pad.
-- De informatie komt uit het boek van J.Jegerings, Tussen Gender en Tongelreep, blz. 61.--

Ik he noit anders geweten dan da 't strotje Het Vonderke heitte!

Na veel gezoek heb ik op Eindhoven-toen-en-nu.nl, van Yvonne Creemers de naam Vonderke gevonden deze naam zou betrekking hebben op het brugske.

Over de naam van het bruggetje geeft Karel Vermeeren in 'Eindhoven Verleden Tijd' de volgende verklaring;
Tussen Gestel en Strijp lag oorspronkelijk maar een vaste verbinding, de Mopse Brug, bestaande uit enkele zware balken zonder leuning. (Waar deze exact lag wordt niet verteld.)
Later kwam er een tweede verbinding, een vlonder of vonder, een zware stootplank met een enkele leuning. Deze heette in de volksmond het Vonderke (en staat hierboven afgebeeld). Deze was gelegen op de grond van de melkfabriek St. Petrus.
En het weggetje werd dan kennelijk het Strijps Pad genoemd.

Dat klopt, want ze spraken vroeger ge got over 't vonderke en dur de straot.

De melkboer van St.Petrus ventte met een handkar en onder die melkkar liep een trekhond, als kind vond ik dat heel zielig.

Mijn moeder ging iedere middag vanuit Maison Elise aan de Gestelschestraat met de fiets naar Maison Jeanette aan het Trudoplein (zie foto 43) en had eens een ronde houten hoedendoos aan het stuur hangen die bij het Vonderke in de Gender viel. Een medewerker van melkfabriek St Petrus heeft haar toen geholpen het weer boven water te krijgen.

Op de achtergrond zien we de contouren van de villa van Beukers bij zijn linnenfabriek Ollandilla