Het blijft een vreemd feest om in Brabant te vieren: (100 jaar onafhankelijk van Napoleon).
Ik zal het allemaal wel niet goed begrepen hebben maar misschien kan een geschiedenisleraar (Hans Strootman?) een en ander eens toelichten. Ik zie het zo: nadat de patriotten, waaronder Jan van Hooff, in 1792 vergeefs probeerden de Bataafse Republiek te vormen, werd Staats-Brabant in 1795 door de Fransen bevrijd van de Hollandse overheersing. Voor die tijd hoorden we niet bij de zeven provincieën maar vormden we de Wingewesten. In 1796 werd Staats-Brabant de achtste provincie. In 1830 kregen we nog een bezetting door Hollandse legers onder Willem II om er voor te zorgen dat wij de rest van Brabant niet zouden volgen.

Zelfs onze officiële geschiedenis is erg Randstad-georiënteerd.

Zijn die foto's van Reufel ook in boekvorm uitgekomen? Ik vind ze fascinerend. Waar werd deze foto genomen?
+++Ad kijk naar de andere foto's en je weet het.++

Over de Franse tijd in Nederland is het laatste woord onder vakmensen nog niet geschreven. Dat blijkt ook uit de reacties van velen die zich erover verbazen dat er in 2006 zo weinig aandacht is besteed aan het toen gestarte koningschap van de broer van Napoleon, Lodewijk Napoleon.
De eeuwige vraag is of je de Franse tijd als positief of als negatief moet beschouwen. Beide opvattingen kun je verdedigen. Hans van Melis constateert dat er eindelijk een einde komt aan de suprematie van Holland. Er ontstaat inderdaad een rechtsstaat waarin alle onderdanen gelijk zijn voor de wet en openbaar wordt rechtgesproken en er dus geen verschillen meer tussen de bevolking in theorie zijn. (Overigens geen exclusieve Franse zaak: Nederlanders als Gogel waren er al aan bezig). Volgens velen is echter de praktijk tot de dag van vandaag anders en merken we nog op vele terreinen de Hollandse invloed, maar toch zal de katholieke gemeenschap hier toentertijd blij zijn geweest dat ze weer in de Eindhovense kerken terecht konden i.p.v.in een schuur op het platteland.
Met name Lod.Nap. schroomde niet te laten zien dat hij zich ook koning van de inwoners in onze streek voelde. Hij kwam persoonlijk langs, liet zich op de hoogte stellen van de plaatselijke toestand en hielp waar nodig.
Hij voelde zich dermate verbonden met ons land dat hij allerlei maatregelen van zijn broer, die hij niet in ons belang vond, niet uitvoerde.
Zo kwam er in 1810 na vier jaren alweer een einde aan zijn regering en werden wij drie jaar lang bij Frankrijk gevoegd met handelsblokkades, dienstnemen in de Napoleontische legers, enz. Er ontstond armoede en verbitterheid, waardoor velen blij waren dat er in 1813 een einde aan de Franse overheersing kwam.
Kennelijk is dat laatste gevoel in 1913 meer overheersend geweest dan de verhouding Brabant-Holland. Gevoelens die niet los gezien kunnen worden van de dreigende situatie in een Europa, dat bol stond van nationale gevoelens; waar staten zich wederom gereed maakten om andere staten in te nemen en er ook weer met argusogen door alle partijen naar het strategisch gelegen Nederland werd gekeken.

Hans, ik zou in jouw stukje zetten 'de latere koning Willem II': hij was in 1830 nog kroonprins.

Onze eerste koning, Lodewijk Napoleon, is altijd een beetje weggemoffeld, hij was tenslotte door zijn broer Napoleon op de toon geplaatst. In 1813 kwam onze eerste "eigen" koning op de troon, Willem I, ingehaald door enthousiaste oranjeklanten op het Scheveningse strand waar hij landde na zijn overtocht uit Engeland, waar hij in ballingschap had geleefd. En dat werd in 1913 in het hele land gevierd, o.a. op het grote veld aan de rand van het Philipsdorp, en dat is wat we op de foto zien. De sportvereniging van Philips zou daarna dit veld gaan bespelen en tot de dag van vandaag is dat niet veranderd, hoe zeer de omgeving ook veranderd is.