Wel erg veel veranderd met nu, maar ik blijf erbij, toen was het mooi, nu is alles saai. Mijn vader heeft er in de jaren 1930/35 nog gewoond met zijn eerste vrouw en kinderen. Zo is de stad toch veel veranderd.

De drogisterij heette Waterschoot. De kruidenierswinkel ernaast was in de oorlog een gaarkeuken. Daar ging je met een pan naar toe, ze hadden daar lekkere rodekoolstamp. Verderop in de Leostraat had je ook nog de sportzaak van Walser, gewoon in de voorkamer.

De zaak van Walser was altijd erg gemoedelijk, waarschijnlijk omdat mevr. Walser de verkoop beheerde. Albert (haar man) werkte op het sportpark aan de Aalsterweg onder de heer Roels. Albert was een uitstekende tennisspeler en heeft veel bijgedragen aan het succes van tennisclub Tes. De heer en mevr. Walser waren van origine Zwitsers. Vandaar waarschijnlijk de gemoedelijkheid in hun zaken doen. Zij hadden een dochter Edith, die later getrouwd is met Antoon Wolbers.

Mijn vader heeft jarenlang voetballen (van allerlei clubs) gerepareerd voor de heer Walser. Hele netten vol lagen er bij ons thuis. De binnenballen moesten eruit om eventueel geplakt te worden en dan moest alles weer met speciaal draad worden dichtgenaaid.

Ik herinner mij nog dat we rond 1950 spullen voor het welpenuniform bij Walser konden kopen. De voorloper van de Scoutshop in Eindhoven?

Mijn oudste herinnering aan de Leostraat is dat ik er, vlak na de oorlog, in de rij heb gestaan om een bal te kopen, één per gezin! Dat kan wel eens bij Walser zijn geweest.

Corrie, dat was inderdaad drogisterij Waterschoot, ik moest daar voor mijn moeder vaak hoofdpijnpoeders kopen. De kruidenier was vroeger de Etos en daarna zat volkshuisvesting erin. Nadien werden het woonhuizen en woonden mijn vader en moeder daar. Helaas zij zijn niet meer. Wat was de Leostraat toen mooi hè?

De kruidenier op de foto was van de Berk, de ETOS was gevestigd in het hoekpand tegenover Waterschoot, niet zichtbaar op de foto, later een vestiging van volkshuisvesting. De kruidenier van de Berk (Piet) ging met een transportfiets met een grote mand voorop langs de deur met peperkoek en was beter bekend als Piet Peperkoek

Op Leostraat 13 was omstreeks 1938 een woninginrichting gevestigd. Van de Ven's Woninginrichting-Behangerij-Speciaal Stoffeerderij. Ik vond een rekening van mijn ouders die fl. 115,69 bedroeg. Het betrof o.a. verven, behangen, linoleum leggen, gordijnen, rails en haken en maakloon gordijnen. Ook staat er een bedrag van fl.1,75 voor grondpapier, wat dit ook mag zijn.

Willem Verhoeven, weet jij nog dat vlak na de oorlog (eind 1944 en begin 1945) in de Leostraat tanks gerepareerd werden? Wat een toestand was dat!
Ook staat mij nog bij, dat ze bij Waterschoot, de drogisterij, een mooie dochter hadden, of vergis ik mij daarin?

Ja Herman, ook ik weet nog dat die tanks er stonden en we kregen soms chocola geloof ik, het was voor ons kinderen ook wel spannend.
Wat was de Leostraat daar nog mooi!

Joep dat grondpapier ging onder het linoleum, ik heb het vermoeden dat dit was omdat de meeste vloeren van houten planken waren, en dat dit grondpapier beter voor het linoleum was. Toen ik bij ons thuis het linoleum er uit ging halen zat er dik papier onder.

Dat grondpapier was vaak een viltachtig papier wat onder het zeil ging want naar mijn mening was linoleum er wel maar niet voor de gewone man. Het zeil was een product dat aan de onderzijde een soort teerachtige plaat was en van boven bedrukt. Op de plaatsen waar veel gelopen werd was de bedrukking dan ook gauw verdwenen. Omdat het nogal dun was, kwam het papier er onder zodat de afdruk van de planken niet of niet gauw in het zeil kwam.

Dat zeil voor de gewone man, dat Anne hier bedoelt, heette Balatum.

Balatum was de naam van de importeur uit Huizen, die dit zeil uit België importeerde.
=== Fanny, kijk eens in de dikke van Dale, het is een gewoon Nederlands woord, tenminste dat denk ik als het daarin staat. (Tini) ===

Als oud-bewoner van de Leostraat, en speurend naar gegevens als mogelijke inhoudelijke waarde voor het boek 66 jaar MCB bezoek ik regelmatig deze site. En stel hierbij vast: dat de 'Leostraat', gezien de spontane reacties, sterk leeft onder de inzenders. Wat missen wij in onze huidige samenleving? Herman, het repareren van de tanks werd uitgevoerd in een tent, die zowat de hele straat vanaf de Aalsterweg tot de Anjelierstraat overspande. Ook de OBAM-garage inclusief de kantoren werden de Engelsen gebruikt. Het achterterrein van de garage werd verhard en een 'doorsteek' achter de Etos langs naar de Leostraat maakte een verbinding met de tent en de garage. De Etos-winkel verhuisde veel later naar een nieuwbouw op de hoek Aalsterweg/Leostraat naast café Geerlings. Vaag herinner ik mij, na het vertrek van de militaire eenheid naar Duitsland, het straat/buurtfeest met spellen zoals paalklimmen (waarbij de prijs steeds hoger werd gehangen) e.d. Wie weet hier iets meer over? Al was het alleen maar om de sfeer, die je proeft in de ingezonden stukken, vast te leggen voor degenen 'na ons'.

Wie zeker niet mag ontbreken in rijtje van bekenden is mevrouw Antonia Ottenheim. Ze woonde zowat ter hoogte van de knik in de weg en had voor het raam een altaar met de goddelijke attributen. Bij leven is ze een van de eerste golfsters van de golfclub Riel/Daf geweest. Zie foto 1962 op de voorgrond in een wit met groene jurk. Vele mensen tot ver in de omtrek van Eindhoven, hebben kennis gemaakt met haar bovennatuurlijke gave.

Dat paalklimmen had ik al snel door. De paal was ingesmeerd met ?. Als je zowat boven was, trokken ze het wiel iets hoger. Zodoende werd je door het grijpen met 1 hand, steeds meer uitgeput. Ik klom helemaal naar boven en stoorde mij niet aan de krans met leuke dingen die regelmatig op mijn kop werd neergelaten. Helemaal boven zetten ik het wiel klem en zocht uit. Dat vonden de heren niet zo leuk en ik mocht niet meer meedoen (Koninginnedag Woenselse Markt). Het was zo'n groot cadeau dat ik niet meer weet wat er allemaal aan hing!

Leuk hier een aantal reacties te lezen vanuit de Leostraat. Ook ik ben daar geboren en getogen (en mijn vader ook!) op nr. 99. De drogisterij van Waterschoot heb ik nog gekend alsook Walser sport, de DE-winkel ken ik alleen als antiekwinkeltje van Jan v.d. Berk. En Tonnie (zoals wij haar noemden) Ottenheim/Vlemmings woonde zeker niet in de "'knik" maar op nr. 95, twee deuren van ons vandaan dus. Maar van de familie Vlemmings woonden er destijds vijf in de Leostraat !

Meneer Walser, van de sportzaak, heeft eind jaren 50 gymnastiekles gegeven aan het Hertog Jan College in Valkenswaard. Ik weet dat nog zo goed omdat wij zaterdags bij hem in de auto mee naar school mochten rijden.