Ik ben als jong meisje van 16 jaar zo gek geweest om van de Hoogstraat naar de Heezerweg te gaan, om een handtekening te krijgen van Peter Koelewijn te krijgen. Maar Peter zelf was er niet. Het stond op het inpakpapier om de vis in te pakken. Thuis gekomen was mijn moeder boos, omdat ik zo lang was weggebleven, de visboer was ook op de Hoogstraat. En toen gooide zij het papier weg waar de vis mee was ingepakt. Herstel van het papier was toen niet meer mogelijk. Zo ging ook alles over.

Mijn moeder, Mieke van Putten, heeft hier nog gewerkt. Ze was 14 toen ze van school ging, en kon pas later op de kapperschool beginnen, dus ging ze in de kost bij de familie Koelewijn (was in dezelfde straat als haar eigen huis!) en deed ze huishoudelijke werkzaamheden terwijl de familie in de winkel stond.

Op de zaterdagen, begin jaren 60, bracht ik hier de dikke kranten die ik over had van mijn krantenwijk. Van pa Koelewijn kreeg ik dan een paar gulden en een haring!

In het nieuwste boek van Van der Heijden (De Helleveeg) wordt de viswinkel van mijn grootouders genoemd (pag.44). Een klein schreeuwend vrouwtje woonde boven de winkel, de palinggeur steeg naar boven.
Aardige verdichting en bijzonder om onvermoed je eigen geschiedenis te zien terugkomen in de Nederlandse literatuur.

Gossie, Els. Een klein schreeuwend vrouwtje woonde boven de winkel, de palinggeur steeg naar boven? Maar goed dat mijn moeder daar geen weet (meer) van heeft. Er woonde niemand boven, daar was de slaapkamer van mijn ouders en de geur van paling was er niet want we hadden geen rokerij. Wat grappig is, is dat, na de afslag in IJmuiden, de vis linea recta in kratten met ijs werd geladen en meteen door vrachtwagens 's avonds en 's nachts in het land bij winkels werd afgeleverd. Soms stonden de kratten om drie uur in de nacht bij ons op de stoep. Mijn ouders stonden rond zes uur op en dan werden de kratten naar achter gebracht. Niemand die er ook maar aan dacht om aan die spullen buiten te komen. Soms waren daar ook kleine witte kistjes met bokking of gestoomde of gerookte makreel bij. Met ijzerdraad dichtgebonden. En die stonden gewoon een paar uur vóór de winkel op de stoep....Overigens ergerde ik me altijd aan die nitwitten die z.g. uit Scheveningen of IJmuiden kwamen en die dan wisten te melden dat de vis daar véél verser was. Wij hadden precies dezelfde vis als de
winkels in IJmuiden of Scheveningen. Of die idioten waren zélf met een hengeltje een scholletje gaan vangen.....

Klopt, bij ons was dat ook zo, kisten vis van gebr. Muys uit IJmuiden? of kratjes haring werden achter ons huis in Aalst in een soort steegje geplaatst of alvast op een van de markten in Eindhoven. Iedereen liet dat ongemoeid, ach, was ook een tijd waarin je je fiets niet op slot hoefde te zetten en de achterdeur open liet en touwtje door de brievenbus (jaren 60/70)
Over dat vrouwtje meer in privebericht FB...