Ik moest met de fiets naar het werk, want een auto was er voor de gewone man niet. En die er waren, waren niet te betalen, zeker niet met die salarissen van die tijd. En ook grote gezinnen, 4 of 6 of 8 kinderen was normaal in die tijd, en dan een auto? Zie je het al voor je? Dit doet me denken aan mijn kindertijd. Mijn vader werkte bij Philips in de jaren 50-60 als directiechauffeur en heeft vaak Frits, Anton en Gerard weggebracht en opgehaald in zowel binnen- als buitenland. Vaak kwam mijn vader 's avonds laat thuis in de meest luxe auto die hij die dag gereden had; Mercedes, Rolls Royce en grote Amerikanen. In zo'n Amerikaan zat in de rugleuning een bar, een tv en telefoon voor de mensen die achterin zaten. Elke keer dat mijn vader thuiskwam en de wagen stond bij de voordeur, liepen er kinderen uit de straat naar die auto toe om hem te bekijken, en niet alleen kinderen. Die auto's die hij reed moesten elke avond terug naar de garage op Strijp-T gebouw RAF bij die ronde portiersloge, in de toenmalige Bezemstraat. Daar werden de werkpapieren afgegeven, en de wagen afgetankt en weer klaargezet. De mannen in die garage controleerden de wagen en maakten hem schoon van binnen en buiten, klaar voor de volgende rit die gereden moest worden door mijn vader of door een andere chauffeur. Het mooiste: als zo'n auto toen bij ons (in de Halvemaanstraat) voor de deur stond met al die kinderen eromheen, mocht ik regelmatig mee om de wagen mee weg te brengen naar de garage. Je zag die jaloerse gezichten van die kinderen als ik toen instapte. Ik mocht meerijden, zij niet. Prachtig. Het was maar een ritje van nog geen 500 meter, maar toch.