Op de eerste rode punt is geen bom gevallen. De eerste bom viel op de plaats van auto bij de boom. Op de plaats van de rode auto boven de kop van de lantaarnpaal stond de schuilkelder. Aan de overkant van de straat, bij het luifel was alles vernield en weet ik niet op welk huis de voltreffer is gekomen. Probeer jij mij ook al op andere gedachten te brengen Hans? Toen de bommen insloegen was de hele omgeving een stof en kon je geen hand voor je ogen zien. Ik was ook nog niet opgeleid voor verslaggever.

19 September zon onder 19.45 uur. Ik sta buiten te 20.20 uur en het is nog steeds niet donker. Een soortgelijke dag als vandaag was het ook op 19 September 1944. Heldere hemel en nog niet donker toen het bombardement begon. Volgens mij, zijn mijn herinneringen nog van een zeer goede kwaliteit!

Wil;ook ik stond buiten te kijken naar de licht flitsen en zei tegen mijn buurjongen, feest, vuurwerk voor de bevrijding. Maar toen begon de ellende, snel de schuilkelder in bij ons in de tuin, die we zelf gemaakt hadden. We hoorden de inslagen, later hoorden wat er allemaal gebeurd was(inderdaad je geheugen is nog goed).

Ik kan mij een gelijkaardige reactie herinneren (ik was toen net geen 4 jaren oud). We stonden op het koertje van ons huis, Hemelrijken 140, en de buren (bakker van Oorschot) riepen "Oranjevuur". Maar mijn moeder zei: onmiddellijk de kelder in en enkele ogenblikken later vielen de eerste bommen.

Mijn moeder, vader, oma en opa vd Sande, en een zus van mijn moeder, zijn op 19 sept ondergedoken in een schuilkelder van Staals, waarbij tante Riek overleed en mijn oma en vader getroffen zijn door splinters. Maar wie nog meer in die kelder zat is onbekend voor mij.
Mijn vader is door een platte wagen vervoerd naar het Binnenziekenhuis, maar door bommeldingen moest hij dit verder te voet afleggen.