Ik heb wel eens een exursie gehad in een weverij. Met bewondering heb ik gekeken naar het eenhandig knopen van een kapot gegaan draadje. En wat mij opviel was de houding van de wever. De meeste hielden met een hand de kam vast, (zie leerling) die toch steeds op en neer ging. De damast met de kaarten en de ijzertjes die door de gaatjes gingen allemaal heel knap, maar lawaaierig! Voor dat we de weverij in gingen werd er verteld van de hoed en de rand, want binnen was er geen gelegenheid meer. Ik heb bij de Daf door de geluidsoverlast een gehoorbeschadiging op gelopen. Er waren immers geen beschermingen aanwezig. Maar hoe is het de wever vergaan?

Over de weefgetouwen en de wevers vroeger. Mijn vader was zelf geen wever maar kende er wel veel en daar hoorde ik als kind de klacht van de wevers op het rythme van de getouwen:
Geen ham -Geen Brood -Geen Spek-Godde godde god.
Ze hadden toen wel zwaar.