Het oude vertrouwde Eindhoven.

Iedere 14 dagen te voet of op de fiets met mijn vader naar EVV.

De foto zal genomen zijn met het Berkenhuisje in de rug, veel herinneringen aan dit weggetje, elke vrijdag als mijn vader als machinist NS vrij was gingen we naar de Strattumse Mert, eieren, groenten, fruit en altijd vis, als het koud was dan warme gebakken vis, een om op te eten en de rest mee naar huis. In de haringtijd, twee om op te eten en vijf mee naar huis. En dan kreeg ik de boodschap: Niet tegen je moeder zeggen en gewoon mee eten.

Vanuit Strijp via Gestel, Gennep, gingen wij hierover altijd naar het St. Josephziekenhuis, waar grootvader werd verpleegd. 's Winters stond het hier vaak blank doordat de Dommel buiten zijn oevers trad.

Ik fietste er altijd over naar de Ambachtschool aan de Piuslaan. De weg kon ik dromen. Dat heb ik ook een keer echt gedaan. Vanaf dit pad kwam ik in een straat uit en daar stond een auto langs de kant en daar knalde ik met mijn fiets op, omdat ik gewoon echt zat te slapen op mijn fiets. 56 jaar geleden en nooit vergeten.

Ik ging jaren over dit pad als de Tongelreep niet buiten de oevers liep want dan kon ik terug over de Boutenslaan naar mijn meisje in Stratum. Ook de weg naar EVV was hiervoor gemaakt. Ene kant vanaf Gennip woonde de fam. van Schooten, andere kant inderdaad Pierre Jacobs, de kunstschilder.