Het zou toch jammer zijn als niemand zich meldt die de namen(of enkele namen) weet van de mensen op deze foto.

Volgens mijn oom Piet Kamerman (geb. 28-12-1925), thans wonend in Ierland maar tot de zomer van 1944 wonend op Frederiklaan 161, zijn de volgende personen naar alle waarschijnlijkheid op de foto herkenbaar. Onderste rij 2e man van links: Fiske van der Sande. Met het lichte jasje, tussen de twee mannen met hoed, Antoon van der Sande (zoon van Fiske). Rechts naast Antoon: Kees Wondergem. Jongen naast paardenhoofd: Bernard Wondergem (zoon van Kees).

Bedankt Tjerk, het begin is gemaakt. Hopelijk volgt er meer informatie.

Dat deze overigens prachtige opname van buurtbewoners die reeds in de namiddag van de bevrijdingsdag maandag 18 september op deze wijze de bevrijding vieren is volstrekt ondenkbaar. Degene die dit beweren hebben persoonljjk deze enerverende dag niet meegemaakt, een dag vol spanning, ongerustheid en vooral angst voor datgene wat wellicht stond te gebeuren. De stad lag die dag in de frontlinie van de toch al smalle en risicovolle corridor van Eindhoven naar Nijmegen, gevormd door de Amerikanen op 17 september. Bovendien deed het gerucht de ronde dat een Duitse tankeenheid op weg was vanuit Venlo richting Eindhoven. Nadat de eerste Amerikanen het centrum hadden bereikt rond 12 uur, was de bevolking er nog niet gerust op dat het verder goed zou aflopen. Pas nadat het derde Britse landleger laat in de namiddag omstreeks zes uur Eindhoven binnentrok, viel de spanning weg en voelde men zich echt bevrijd. Massaal begaven duizenden mensen zich naar de corridor, die in Eindhoven dwars door de stad liep, om de Engelse militairen te verwelkomen en hun onvergetelijke doortocht met al dat militair materieel te aanschouwen, dat nog dagen lang door de stad bleef trekken. Een indrukwekkende en onvergetelijke ervaring.
De feestviering van de groep op de foto zal op zijn vroegst 's middags op dinsdag 19 september hebben plaatsgevonden. Op deze dag werd 's avonds om acht uur Eindhoven door de Duitsers gebombardeerd.

Een mooi en indrukwekkend verhaal Theo, bedankt.

Hoewel ik nog maar een klein ventje van 4,5 jaar was, kan ik me die spannende dagen nog goed herinneren. De organisatie van de Duitsers was ver te zoeken, elke Duitse soldaat zocht een goed heenkomen. Zo ook de eenzame soldaat die met zijn geweer in de hand in de bocht van de Kleine Berg haastig op weg was naar, ja waar naar toe eigenlijk? Dat wist hij zelf waarschijnlijk ook niet precies. Toen mijn vader hem zag, trok hij mijn broer en mij maar voor de zekerheid de vis/kaaswinkel van Van der Wal binnen. Ik had vanaf mijn geboorte over de oorlog gehoord, de bombardementen, de soldaten met al hun voertuigen en tanks, de formaties Engelse vliegtuigen op weg naar Duitsland, of daarvan terugkerend (ze vlogen niet hoog en niet erg snel, je kon ze goed volgen), de typische geuren en geluiden meegemaakt. De spanning die dat met zich meebracht was voor kleine kinderen zoals ik geen bron van angst, eerder het tegendeel. Onze ouders hebben ons een groot plezier gedaan door geen angst op te wekken en hun eigen zorgen voor ons verborgen te houden. Ik heb jarenlang verzwegen dat ik wel goede herinneringen aan de oorlog had gehad, want ik begreep al gauw je dat beter niet kon zeggen.

Beste heer Verschueren. Tot mijn spijt moet ik U toch teleurstellen wat de datum betreft. Onze buren, de fam. Van de Sande, was heel muzikaal en hadden de instrumenten klaar staan. Mijn vader kon redelijk goed en vlug organiseren en de fam. Wondergem (groentewinkel) had paard en wagen snel ingespannen.
Onderste rij van links naar rechts Janus Wondergem, Fieske v.d. Sande, ??, dhr. Moes, ??, Cas van Hout, Toon de Laat, ??, Henk v.d. Sande.
Fotograaf is dhr. Dieters.