Ook in een ver verleden lag er een geweldige hoop rommel voor de zeef. De stad loosde in verhouding evenveel vuil. Als manneke heb ik er dikwijls naar beneden staan staren, hangend over de leuning, met het geruis van de molen op de achtergrond en het gekletter van het water der schoepen.

Iedere zondag liepen wij van Woensel naar oma in Tongelre en kwamen dan langs deze watermolen.

Wij, in Stratum, hadden iets met deze molen. De post kwam nog wel eens in de Burghstraat (en omgekeerd, de Brugstraat) En dan brachten we hem wel eens zelf. En de liefde voor watermolens is gebleven.

Een stukje voor de watermolen zat volgens mij aan de linkerkant een houtzagerij. Ik ging daar altijd houtsnippers halen voor het kippenhok.

In de oorlogsjaren heb ik hier vrij regelmatig 's morgens voor 7 uur aan de poort gestaan en met mij vele anderen om een zakje rogge te laten malen. De Mulder deed dat gratis, maar riskeerde veel. Het mocht nl. niet van de Duitsers en vooral de NSB'ers waren er fel op tegen.

Wat was voor de bezetter dan het probleem? Een zakje rogge malen?

De mulder woog het graan dat je meebracht en verving het door meel. Dus het ging wel heel vlug. En in navolging van de vraag van Rini: de bezetter, meestal de landwacht, maakte overal een probleem van. Het betekende dikwijls een transport naar een kamp, wegens zwarte handel. Men was niet flauw in dezen. En het woord gedogen bestond nog niet. De weegschaal was nog niet doorgeslagen!

Ik weet nog goed als je van de Brugstraat (waar ik woonde op nummer 23) de brug over ging, kwam je bij een veld uit waar je in de winter heerlijk kon schaatsen op de slootjes. Ik meen dat dit veld van Vroenhoven was.

In de voormalige R.K. Kerk St. Antonius aan het begin van de Boschdijk was een kapelletje ingericht met een beeldje genoemd O.L.V. ter Dommel. Als men mij indertijd goed heeft voorgelicht, zou dit beeldje ooit voor de zeef van deze watermolen gevonden zijn. In mijn aan U overgedragen diamateriaal moet een dia van dat beeldje aanwezig zijn.

Antwoord aan G. Hagens, zie foto 5537 St. Pauluskerk: Mariabeeld

De familie van mijn vader woonde vroeger ook op de Brugstraat, de familie Bax. Ik was hier aan het zoeken naar oude foto's van de Brugstraat om te kijken hoe het eruitzag.

Ik bracht veel tijd door in Brugstraat en omgeving. Mijn moeder kwam van de Broekseweg en mijn tante (Vogels) woonde in de Brugstraat, in een huisje nog met gaslicht. Ze hadden een heel diepe tuin. Ik was benieuwd of iemand foto's van die huisjes heeft. Ook het kruispunt met de winkel van Drika Bommel zou interessant zijn.

Ik heb met mijn ouders in café Het Molenrad, later New City Bar, gewoond. Mijn ouders hebben daar gewoond van november 1949 tot de onteigenning juli 1967. Ik ben nog op zoek naar foto's van de Brugstraat en Broekseweg.
===Beste Jo, als je nog foto's hebt van het café (exterieur en/of interieur) dan deel je die toch met ons he? Peter===

Als je de watermolen voorbij liep en dan meteen naar links liep, zag je daar 'n raampje waar geen glas in zat, wel gaas. Dat haalden we weg en dan kwam je in 'n ruimte die gevuld was met kapotte piano's en orgels. Wij als jongens begonnen op die toetsen te rammen dat het een lust was. Dat waren nog eens concerten. De watermolen stond er bijna stil van.

De Woenselse watermolen was de molen van mijn opa, Petrus van der Putten van de Broekseweg 253, hoek Pastoriestraat. Mijn moeder was Bertha van der Putten. We zijn nog altijd trots en vinden het jammer dat deze unieke watermolen zomaar afgebroken is (ik denk ten behoeve van de bouw van de TU).

Frans Verbeek, het klopt helemaal. Het waren de slootjes van Van Vroenhoven. Daar heb ik het schaatsen geleerd, en vele anderen met mij. Reintjes van de Broekseweg was mijn grote voorbeeld, hij reed op noren. Later heb ik drie Elfstedentochten geschaatst.

Beste Frans Verbeek, noemden wij de plek waar wij vroeger schaatsten niet Moeke Kuipers? Maar het fijnste kon je schaatsen op de ijzeren vrouw, lekker hard maar niet ongevaarlijk. Sjef van der Steen was ons grote voorbeeld. Hij schaatste zonder schoenen aan, zo met geitensokken aan op de doorlopers. En ik kan je vertellen dat hij hard ging. Sjef was een kei op sportgebied. Vele malen judokampioen in zijn klasse. En uiteindelijk in de Nederlandse judoploeg met Anton Geesink.

Beste Frans Baats, er was in de jaren 50 een afgraving achter de huizen van Frans Verbeek en Peter van Laanen en dat heette Moeke Kuipers. En zoals Sjef schaatste, met wollen sokken aan op doorlopers, was voor de oorlog heel normaal.

Ik ben daar vaak langs gefietst en heb hem altijd mooi gevonden ook al was hij oud. Ik vond het jammer dat ze die toen afbraken. Er zijn zo veel mooie oude panden afgebroken, zoals het oude stadhuis en station. Zo had Woensel toch wel oude boerderijen die ook verdwenen zijn, jammer genoeg. En ook de ouwe watermolen, je kan het je niet meer indenken hoe het was. Ik bleef altijd even kijken als ik er langs kwam, om verder te fietsen naar Tongelre, waar wij woonden toen.

Ik heb zelf op de Eckartseweg gewoond, nr. 77. Was er naast de watermolen geen loods van een kolenboer?

Ja volgens mij zat er een kolenboer naast. naam onbekend.
=== Als je onder deze foto achter Groep 1 klikt op Watermolen dan krijg je alle foto's te zien van deze molen. Daarbij wordt vele malen de naam van de kolenboer, Joep Stark, genoemd. Kijk ook eens op foto 9796. (Red.) ===