Ik weet nog goed dat als wij thuis geen gas meer hadden ik of mijn broer bij de gasfabriek gasmuntjes mosten gaan halen, die je dan vervolgens bij de gasmeter in een gleufje moest gooien zodat er weer gas was om te koken. Een armoedige tijd,maar het was allemaal rustiger. Soms knipte mijn moeder muntjes uit een buismanblikje, omdat ze niet genoeg geld had die week. Als ze dan op het einde van de week de meter kwamen lichten, ruilde mijn moeder de valse muntjes weer om tegen geld/muntjes. De incasseerder van het gasbedrijf had wel begrip voor de situatie en zei er nooit wat van.

Weer een mooi voorbeeld van de oerlelijke architectuur van vlak na de oorlog.