Voor dat Reker in dit pand kwam zaten ze aan de overkant van de Hoogstraat op de plaats waar nu de rondweg loopt.

Hoogstraat 284. Hier woonde vroeger Graad Hurkx met zijn gezin,waarvan zijn zoon Theo het bouwbedrijf mede groot heeft gemaakt

Rechts, net niet op de foto, mijn stamkroeg van toen, Cafe "De Sport". Ook het clublokaal van "VELOC'', ondertussen gefuseerd met Gestelse Boys, maar ik ben nog steeds lid hiervan, intussen al weer bijna 45 jaar.

In het meest rechtse huis, op nr. 272, alleen een stuk witte pui zichtbaar, woonde ene zekere Lieske met gebreid mutske.!!  Net niet meer zichtbaar was op nr. 270 het latere café " De Sport" met de fam. v.d. Looy (het Boerke) en later de fam. Wim v. Campfort. Op nr. 274, het eerste huis op de foto, woonden mijn Opa en Opoe Verbeek en later hun zoon Frans, mijn oom en tante Marietje Smits. Op nr. 276 woonde de fam.Harrie en Toos Maas. Op nr. 278 woonde de fam. Hendrik van Berlo-Heynen, de man zonder stem en o.a. dochter Fien van Berlo. Op nr. 280, het geheel witte pand, woonde de kapper; fam. Graard Verbeek met hun 6 kinderen Toon-Agnes-Nellie-Frans-Jan en Mia, tot op 16 december 1963, Graard op 51 jarige leeftijd plotseling overleed. Later kwam in het pand fotograaf v.d. Bracht te wonen.

Ben jij dan Toon Verbeek van Tante Marietje en ome Toon, met de zonen Toon, Ad, en Wim ??

Beste Ad, nee, ik ben het neefje van Toon, Ad, en Wim.!! Hun vader, Toon Verbeek, was een broer van mijn vader Graard. Zij woonden vroeger in de
Korenbloemstraat in Stratum en later in de Corn. Dopperstraat, toen jullie in de Viottastraat woonden. Stel jij verdere info op prijs over je neven, ik heb nog regelmatig contact met hen en kan je alles over hen vertellen!! Bel mij op nr. 040-254.59.18., of stuur mij een e-mailtje.

Mijn ouders zijn in 1959 op nr. 276 komen wonen en ik ben daar ook geboren, we hebben daar tot 1968 gewoond. Een toen al oud en vochtig huis met alleen een kachel in de woonkeuken als verwarming. Toilet buiten. Geen douche. Maar ik denk dat dat toentertijd eigenlijk maar heel gewoon was, ik heb er niks van over gehouden in ieder geval.

De vlaggen mogen halfstok gehangen worden.. Vandaag staat in het ED een mooi artikel over de zaak van Reker. Toon Reker stopt over een maand met de door hem 45 jaar gerunde zaak. Hij is nu 68 jaar en vindt het genoeg zo. Weer een eenmanszaak naar de vaantjes. Toch jammer.

Ger, je moet dit niet te negatief zien. Wat mij betreft mogen de vlaggen volop wapperen, Toon gaat met pensioen en ik weet zeker dat hij dat dubbel en dwars verdiend heeft. Laten wij hem bedanken voor de 45 jaar lang verleende diensten en hopen dat hij nog vele jaren van zijn pensioen mag genieten.

Tini, ik gun Toon alle goeds. Hij is nog een oud-achterbuurjongen; onze tuinen raakten elkaar tussen de Hoogstraat en de Scheidingstraat. (de hunne veeeeeeeel langer dan de onze). En och, die vlaggen hingen er nu eenmaal dus de link was snel gemaakt.
Maar ik geniet nog van de kleine zaakjes zo her en der (hier op de Poeijersstraat zit in een hoekpandje een meubelstoffeerster, mooi) en wil ze niet zomaar afgeven.

Ger, die lange tuin, die vanaf het vroegere pand van Reeker aan die van jullie grensde, lag ook naast de tuin van Dijkmans, de schoenenzaak. Dijkmans, maar ook d'n ouwe Reeker hadden er een fruitboomgaard, zoals jij ook nog wel zult weten.

Ik herinner me die tuin van Reker maar al te goed. Wij, als kwajongens kropen daar vanaf 't Kersepaadje, de latere Boutenslaan, door de haag die de tuinen van elkaar scheidde, en gingen zo aan de appeltjes, altijd spannend en vergeleken met hedendaags gedrag van de jeugd, vrij onschuldig.

Eén keer kreeg d'n ouwe Reker ons daar op 'n haar na te pakken, en ik weet niet of jij 't je nog kan herinneren, die Reker had handen als kolenschoppen. Het hart zat ons in de keel.... Niettemin hebben we destijds meerdere malen onze trui vol Reker-peertjes geladen.

We namen die, in tegenstelling tot de appeltjes, mee naar huis. Het waren stoofpeertjes en die waren dus zo hard, dat je ze niet kon eten. Het enige wat er op zat, was ze aan ons moeder te geven, die ze dan stoofde... Heel lekker...
Ik vertelde haar dan wel dat de tuinen bij verlaten huizen hoorde, zodat zij niet behoefde te denken dat ze gejat waren... Sjonge, wat waren we slecht! Haha!