Ja wat 'nen hoop perdestront he? Je kan wel zien dat men hier weinig of geen tuin of hof had. In de andere straten waar dit wel zo was bleef de perdestront niet zo lang liggen. Er waren soms hele ruzie's over van wie de perdestront mocht hebben. Zo ook natuurlijk in 't Pollingstraotje.

In het RHC in Eindhoven ligt een gedicht van ene Dora Baijens. Herinneringen uit onze jeugd. Het gedicht had veel coupletten en die vertelden over de bewoners van de Kleine Berg. Een couplet had betrekking op een ver familielid en had ik overgenomen:
Maak nu uw tongetje maar los
Ik weet al wat het is, dat dralen
Ik zal bij Ciska van Vorstenbosch
Voor jou wat 'Vijgendalen' halen.

Toch zijn die Vijgendalen geen paardenvijgen getuige de twee volgende regels van het gedicht:
Die peuzelen we saam dan, hè,
Daar in De Knip eens fijn naar binnen
(De Knip = Emmasingel, Philips)
De winkel van Ciska van Vorstenbosch staat overigens niet op deze foto. Zij had een winkel op het huidig nummer 6.

Vijgendalen zijn gedroogde vijgen met die vieze pitjes er in. Als je er een in je hand hebt gehad weet je meteen wat ik bedoel. Ze zitten vol suiker(?) waar je hele hand van vol komt zitten. Voor de laatste wereldoorlog werden ze, evenals de gewone dadels, aangevoerd in gevlochten stro(?). De groenteboer zette de mand naast de kisten met groenten op de stoep voor de deur, waar de honden hun poot op konden tillen. Aldus ooggetuige Wil.

Weduwe Francisca van Vorstenbosch-van Hout had aan het begin van de Kleine Berg een winkel in koloniale waren tot juni 1918. Toen werd zij samen met haar ongetrouwde dochter Maria filiaalhoudster van Van Hout-Ververgaard mode in Boxtel. Haar buurvrouw op de Kleine Berg nr 4 was haar zus Ant Wijn-van Hout met een winkel in tabak en sigaren.