Jammer dat deze kerk afgebroken is. Wij gingen met onze ouders op zondag naar die kerk. De kinderen gingen naar de zondagschool in het gebouw, dit was voor ons beter te begrijpen. Met kerst stond er altijd een kerstboom in de kerk. Na afloop van de dienst kregen wij chocolademelk en een cadeau. Dit was voor ons als kinderen een groot feest. Gezellige tijd was dat.

En helaas ook dat monumentje heeft het loodje moeten leggen voor staal en beton.

Het aardige is dat het orgel uit deze kerk de tand des tijds heeft doorstaan. Na een periode in de Daniëlskerk in Nijmegen achter een modern front, is het in 2009 overgeplaatst naar de Hervormde Kerk in Tuil. Het oorspronkelijke front is gereconstrueerd.

Die vieringen waar Ap het over heeft kan ik mij ook nog goed herinneren. Het zingen van kerstliederen in de volle kerk vergeet je niet. Ik zat in de Akkerstraat op zondagsschool. Onze Nederlands Hervormde godsdienstleraar is nog in dit kerkje getrouwd en daar moesten wij natuurlijk bij zijn. Ik heb daar ook nog pater Leopold Verhagen ontmoet. De humanistische jongeren mochten gebruikmaken van de kerk en we hadden de pater uitgenodigd. Wat ik me vooral kan herinneren van de pater is dat er geen vraag gesteld kon worden of hij had zijn antwoord gereed. Hij deed wel zijn best om toch vriendelijk te blijven bij onze vragen over het bestaan van een hiernamaals of het bestaan van God. Voor hem waren wij toch niet beter dan heidenen en de illusie dat hij bij ons missiewerk zou kunnen verrichten zal hij wel van tevoren uit zijn hoofd hebben gezet.