Links zie je achter de witte auto nog het achterste deel van de uitbouw van schoenmaker Volksbelang, van Jan Timmermans en nog een héél klein hoekje van ons eigen achterhuis, tegen het eerste witte gebouw aan. Wij speelden heel wat af op 't College en ook in de fabrieken, zelfs maakten we nog een hol onder de grond waar de jongens heel stoer zaten te doen en de meisjes eigenlijk niet binnen mochten.

In een van deze gebouwen was na de oorlog ook het distributiekantoor gevestigd. Mijn vader werkte daar toen.

Het distributiekantoor stond helemaal achteraan. Ik ben er een paar keer met mijn moeder geweest. Het was geloof ik een houten gebouw. Op deze foto is niet goed te zien of het het laatste gebouw aaan de linkerkant is. In het gebouw met de grote V hebben 's winters ook padvinders van de Rode Vlam hun activiteiten ontplooid. De witte auto is een Plymouth Cranbrook uit 1952, een Amerikaanse 6-cilinder. Het Opeltje is van 1955.

Als Paul met de witte auto die op de voorgrond bedoelt denk ik niet dat dit een Cranbrook is. Heb zelf nog een Plymouth business coupe uit 1950 en ken hun modellen uit die tijd wel een beetje. Volgens mij is het een Opel Kapitän uit 1953.

Inderdaad Sjef, het is een Opel Kapitän, bouwjaar 1953-1955, nieuwprijs toen f. 9800,- en topsnelheid 138 km/h.

Henk en Sjef, ik geef jullie graag gelijk. Ik heb op internet gezocht naar Plymouth-modellen rond 1950-52. Die zien er inderdaad wat anders uit. Ik dacht hem te herkennen omdat mijn vader in die tijd een tweedehands Cranbrook had gekocht en dat de auto op de foto er wel erg veel op leek.

Paul heeft gelijk als hij de plaats aangeeft van het distributiekantoor. Echter enkele meters voor het gebouw stond een HOUTEN open overkapping. In die ruimte had men het makkelijker gemaakt op de beurt te wachten, door het gebouw te voorzien van enge loopruimte, evenals bij attractieparken als je begrijpt wat ik bedoel. Hierdoor zou de gedachte van een houten gebouw ontstaan kunnen zijn.

Wil, dat zou best kunnen. Ik herinner me ook vooral het kippengaas dat de 'klanten' scheidde van de kostbare bonnen. Er waren immers meer dan eens overvallen op distributiekantoren geweest in de oorlog.