En een stukske terug hebben we dan het Tante Toos plein. Dat is een speeltuintje, waar het spoor ook liep. Vertel daar eens wat meer over Hennie.
===Hennie deed al zijn best bij foto 5415. (red)===

Links de Hagenkampweg, rechts de Julianastraat. De spoorbomen waren in het verlengde van de Palingstraat en werden vaak door iedereen bezocht als een trein naderde. Net voordat er een trein kwam, werden er spijkers, steentjes e.d. op de spoorbaan gelegd en gecollecteerd nadat de trein er overheen gereden had. In het gat waar de gewichten van de spoorwegbomen in zakten, nadat deze weer opengingen, had onzen Ad zich een keer verstopt. Voor hetzelfde geld, was hij helemaal platgedrukt. Ik weet dat het goed afgelopen is destijds, maar hoe, dat weet ik niet meer.

Ik liep daar op een warme lentedag. Ik zag de trein komen en de verrekte jong bij de overweg grote spijkers op de rails leggen, zodat ze platgereden werden, hadden ze 'zwaarden'. Ja, het is weer mijmeren. Toch weer inspiratie voor m'n 4e boek, 'Toch mar Gessel.'

Als mijn vader ons op dat spoorlijntje zag spelen, haalde hij even een riem van een van zijn machines en daar kon je dan een paar lellen mee krijgen. Ik geloof dat een jongen in onze buurt twee benen verloren had door een trein, vandaar dus. Zijn houtwinkel grensde direct aan dat lijntje. Reinie Huting was geloof ik de naam van de knaap die zijn benen verloor (spelling waarschijnlijk onjuist).

En hoeveel jongens hebben er, Peter en Tuur, op de spoorbomen gestaan en zich zo mee omhoog laten takelen? Dan zat er weer eens ene met zijn voet tussen, dan weer met z'n vingers of vielen van boven naar beneden. Oei, als ons vader dat zag...

Mijn opa Verbaken heeft jarenlang gewerkt bij het Bels Lijntje. Hij woonde toen in de Julianastraat 34 en in febr.1957 zijn mijn ouders daar gaan wonen, Jo en Martien Verbaken met Hans en Margo. Ik ben in dat huis in augustus 1958 geboren en weet niets meer van dat lijntje af behalve dat je daar, toen je alleen maar nog kon zien waar de rails gelopen zouden hebben, geweldig kon spelen. Er zijn wel foto's van ons thuis dat Hans, bij dat spoorlijntje, als 7-8-9 jarig jochie met zo'n "spiegelei" staat. <<< msschien foto's voor op deze site? (red.)>>>

Ik moet dan even hulp inroepen van iemand die weet hoe dat moet. Ik ga de foto's zoeken en dan zal ik ze plaatsen. Volgens mij was opa stationschef daar. Dat was hij in ieder geval in Waalre, waar hij met zijn gezin boven het station woonde. Bedankt voor de reactie!

Peter van Gansewinkel, zo erg was het gelukkig niet voor Rein Huting, hij verloor "slechts" een onderbeen. Hij woonde aan het eind van de Willem de Zwijgerstraat vlak bij de plek des onheils. De straat eindigde tegen de spoorbaan, maar dat was voor heel wat mensen geen belemmering om via de afrastering over de spoorbaan naar de Hagenkampweg te lopen. Het werd zoveel gedaan dat er een paadje zichtbaar was.