Toen ik zestien jaar was moest ik hier op het slachthuis twee of drie keer in de week op de transportfiets, met een mand voorop, twee staven ijs gaan halen voor de ijskast in onze slagerij. Van Stratum naar Tongelre fietsen en weer terug. En in de zomer moest je verèkkes hard fietsen anders was er al een half staaf gesmolten voor je thuis was. Later is de firma Coolen begonnen met ijsstaven te maken op de Tongelresestraat (nu DAF museum) en die bracht ze toen ook aan huis. Voor mij was dit toen al een hele opluchting. Dat is gebeurd totdat mijn vader een nieuwe elektrische koelkast kocht met meer inhoud.