In deze straat is alles precies zoals vijftg zestig jaren geleden. Ik vind het geweldig als ik zie dat mijn ouderlijk huis, nummer 37, nog precies zo is als in mijn herinnering. De klimop tegen de huizen vond ik toen altijd heel mooi. Jammer dat mijn vader deze er destijds, op verzoek van mijn moeder, heeft afgehaald. Moeder vond het maar niks. Veel te veel overlast aan ongedierte en zelfs vogelnesten. Het enige verschil met vroeger is dat de straat nu eenrichting is geworden. Maar dat is natuurlijk logisch met al de auto's tegenwoordig. Als je door de Gerardusbuurt rijdt is er niet wezenlijk veel veranderd.

In het huis zijn toentertijd wel een aantal dingen veranderd. De schuifdeuren gingen eruit en er kwam een doorgeefluik van de keuken naar de kamer. De kleine raampjes werden vervangen door grote ramen en de deuren werden glad gemaakt. Op het kleinste kamertje kwam een douche zodat we niet meer in de teil hoefden.
Als je de trap opliep en je was een beetje lang moest je bukken, anders kon je behoorlijk je hoofd stoten. De zoldertrap was zo steil en met zo'n smalle treetjes, dat onze moeder er een aantal malen met de wasmand vanaf gevallen is. Verder was het een fijn huis, in een fijne straat, waar ik alleen maar goede herinneringen aan heb.

De man links is mijn vader, Dolf Roijers en de man rechts is Wil Eilers destijds onze buurman. Later, jaren 60 en 70 had hij een fourniturenwinkel in het Centrum, eerst Hooghuisstraat en toen Stratumseind, zie foto 13323