Ik weet nog goed dat de huisvrouwen uit Strijp zich al maanden van te voren verheugden op de jaarlijkse kienavonden van de Etos!
Ik mocht eens een keer met mijn moeder, door omstandigheden, mee. Een van de vaste grapjes van de kienmeester was toen: nummer elf de gek zelf, nummer tachtig en nog steeds gek op Molenaarskindermeel, nummer drie pijn aan zijn knie of nummer tien wie niet weg is gezien.
Het gekke is dat er steeds weer hartelijk om werd gelachen door de fanatieke kiensters!! Men was zelfs heel blij met prijzen als: een pak koffie, meel, washandjes, handdoeken, bruine bonen, erwten, etc.etc. Men had zo kort na de oorlog bijna niets, vergeleken met nu!

Kan iemand zeggen waar de locatie was van de kienavonden. Was dat niet het Emmerpaleis ergens in Strijp?

Dat was in de garage aan/ in de Lijsterbesstraat (kruising Kastanjelaan-Frederiklaan)
Vandaar vertrokken meen ik ook de broodbezorgers?

Dat was niet de garage maar de bakkerij, de garage lag in de Doelenstraat tenminste in mijn tijd eind jaren 50 begin 60.

Da waare nog 's groote buskes peekoffie he?

Mijn moeder mocht een keer op het podium komen. Had de hoofdprijs, ik dacht een reisje naar Mallorca of zoiets. Bijna had ze de prijs in ontvangst genomen, die al na felicitaties haar voor de neus hielden, toen er zich nog een winnaar meldde. Toen werd er geloot op het podium en mijn moeder ging met lege handen weg. Zelfs een "krintemik" zat er niet meer aan. Die teleurstelling is ze nooit vergeten en kan nog kwaad worden op de ETOS, zoals ze dat toen hebben afgewerkt.

Dat was waarschijnlijk de Philipskantine aan de Beukenlaan

Wat ik bijna zeker weet is, dat mijn moeder in de jaren 50 voor de kienavonden naar de Lijsterbesstraat ging.

Ik riep: "Het beste brood is Etos brood" want ik had een rijtje op mijn kienkaart vol.
Dat was op een Etos-avond in 1959 aan de Lijsterbesstraat, tegenover de bedrijfsschool. Ik meen me de naam van Aalst te herinneren als de man die de nummers afriep. Mijn ouders waren verhinderd en daarom zat ik daar, als dienstplichtig militair van de lichting 58-3 gelegerd in Oirschot in mijn militaire pak. Met de taart de bus in naar legerplaats Oirschot. Zaten daar 2 legerbarak-genoten in de bus... Halve taart met onze handen laten verdwijnen, en de andere helft? Verdween op de zelfde manier in het wachtlokaal bij de poort. Heel mooi om daar aan herinnerd te worden.