Wow, bijzondere foto. Op de oorlogsschadekaart die de gemeente na de oorlog maakte, staat dit pand niet als verwoest gemarkeerd. Het had wel gemoeten.
Het is allemaal keurig hersteld. Ik ben er de laatste 15 jaar honderden keren langs gelopen maar heb nooit beseft dat het hier ooit zo'n ravage is geweest

Ik kan je vertellen dat we met de Coolens in dat gangetje stonden en dat de muren beefden en ik vurig bad! Ineke Nieuwland-Oomens Australia.

Ik stond met 30 andere mensen in dat gangetje toen die bom viel voor nr.14 Eerst zagen we oranje bollen boven de stad die de lucht verlichtten. Een oom riep verschrikt: er komt een luchtaanval, allemaal schuilen. We hebben in dat gangetje niets anders gedaan dan gebeden tot de bom met een enorme klap insloeg. We zijn toen gevlucht over onze plaats, waar de dakgoot van de voorgevel lag, naar de kelder van de jongensschool. Een raam aan de kant van onze tuin konden we altijd openmaken om er bij een razzia door naar binnen te kunnen. Vanuit het kelderraam zagen we een huis in de Staringstraat in brand staan. Dat Ineke, mijn buurmeisje van toen, uit Australië reageert is tof. Na ruim 50 jaar een levensteken is verrassend.

Dank Wim, voor mij was het ook zeer speciaal. Cheers uit Oz.

Vandaag voor het eerst met mijn moeder hier op Eindhoven in Beeld gekeken. Naar diverse straten waar ze vroeger heeft gewoond, ze is zelf 1924. Ze woonde de hele oorlog op Ploegstraat nummer 12, het huis direct rechts van het huis dat verwoest is! Tijdens het bombardement schuilde het gezin in het volgende gangetje. Maar ze kent de familie Coolen en de familie Oomens! Omdat het huis beschadigd was, is het gezin ruim twee maanden ergens anders gaan wonen en daarna pas teruggekomen. Ze heeft daarom weinig herinnering aan de verwoesting van nummer 14 en de herbouw daarvan. Bijzondere herinnering is wel dat in het verwoeste huis de familie Pasman woonde. Dit was een gezin met maar liefst negen kinderen. Enkele waren al getrouwd maar die woonden nog in met man of vrouw. Het toeval wilde dat er velen niet thuis waren en de rest kon schuilen in het gangetje. En er dus uiteindelijk geen slachtoffers waren.