Kwam bij een uitwedstrijd in en tegen Boxtel tijdens de rust met een tas vol appels het kleedlokaal binnen. Als we de appels zouden opeten zouden we de opgelopen achterstand weten weg te werken vertelde hij. Toen de pastoor het kleedlokaal had verlaten en een van de spelers een appel begon te eten werd de trainer boos, om niet te zeggen woedend. Hoe kon je met een volle maag nog voetballen? We wonnen wel. Heeft het toch aan de mogelijke "gezegende" appels van de pastoor gelegen?