Gebouwd eind jaren '40.

Rechts vooraan kan wel ongeveer onze portiek zijn. Wij hebben op nr. 91 gewoond.

Prettige woning, nummer 91.

De St. Gerlachstraat werd pas bebouwd nadat wij in oktober 1950 waren komen wonen in de Sint Bavostraat, die parallel loopt met de Sint Gerlachstraat, met dit verschil, dat hij de Heezerweg verbindt met de Bonifaciuslaan. Dit waren inderdaad de eerste etagewoningen in de de Sintenbuurt zoals die nu genoemd wordt. Ik herinner me o.a. Ben Oostendorp, die later bij het bedrijf Brabantia in Aalst/Waalre carrière heeft gemaakt. Ben sprak uitstekend Frans en werd door het bestuur van het Tivolikoor gevraagd om mee te gaan op de concertenreizen naar Frankrijk om te tolken, waar dat nodig en nuttig was.

Ik kan me die periode nog goed herinneren. Mijn oma woonde in de 2e Wilakkerstraat en achter haar huis was in de koude winter van 1947 nog landelijk gebied, met een vennetje waarop ik toen op het ijs heb gespeeld. Schaatsen had ik niet, maar ik vermaakte me best. Ik heb het altijd jammer gevonden dat de eenvoudige maar mooie architectuur van het Witte Dorp na de oorlog geen vervolg heeft gekregen. Dudok had al een aanzet gegeven door vanaf de Wilakkerstraten op vier plaatsen hoekhuizen te bouwen die het begin zouden kunnen zijn voor zo'n vervolg. Die straten zijn er wel gekomen, vernoemd naar de heilige Leonardus, Adrianus, Nicasius en Hubertus, maar zijn even saai als wat er in die tijd overal werd opgetrokken. Toen was vlug, vlug veel belangrijker dan fraai.