Door wie werd in die jaren deze luxe betaald of vergoed?

De mensen, allemaal jonge mannen, die hier woonden hadden een goed salaris en betaalden dus een redelijke huur. Als ze slim waren vroegen ze hun werkgever een vergoeding.
Ik kan een voorbeeld noemen. Ik werkte bij Nolte op de tekenkamer. Op een gegeven moment (het was rond 1960) nam mijn werkgever een ervaren tekenaar aan die in Roosendaal woonde. Aan hem de keuze om dagelijks op- en neer te reizen of hier "in de kost" te gaan. Hij ging in de kost. Huurde hier in het gezellenhuis een kamer waar hij 4 nachten per week verbleef. Nolte betaalde (een deel van) de verblijfkosten die misschien wel lager waren dan de reiskosten als hij dagelijks zou reizen. En Peter (zo heette hij) hoefde niet elke morgen om 6 uur zijn bed uit en was niet elke avond pas om half 8 thuis. Ja het reizen was destijds ook geen pretje.

Tini weet jij iets meer van al die "gasten"? Ik neem aan dat er ook heel veel niet-katholieke jonge mannen naar Eindhoven kwamen. Vonden die zonder uitzondering in de andere gezellenhuizen onderdak? Ik vond het als kind een geheimzinnig gebouw, wist wel dat er mensen woonden, maar waarom die niet in gewone huizen woonden, begreep ik niet, en je zag er ook vrijwel nooit iemand. Ik probeerde wel eens door de hoge ramen een glimp op te vangen van wat er binnen gebeurde, maar zag vooral de plafonds.

Behalve de ervaring die ik hierboven omschrijf weet ik weinig meer dan wat ik lees bij de andere foto's. Zie b.v. de reacties bij foto 1879

In dit gezellenhuis woonde in de tijd dat ik bij DAF werkte 1963-1969 een van de bazen. Zijn naam was Schweitzer en hij was baas in de toenmalige motorenfabriek aan de Geldropseweg.

Voor de gasten in het tehuis zie foto.1879

Heb er in de jaren 1962, '63 en '64 gewoond.Er woonden studenten, (oudere) vrijgezellen en mannen die tijdelijk in Eindhoven tewerk waren gesteld. Veel verschillende types.
Bezoekende dames mochten strikt niet verder dan de ontvangstzaal. Directeur was in die tijd de heer Hermes. De werkzaamheden in de keuken werden verricht door enkele nonnen en jong vrouwelijk personeel.De maaltijden waren eenvoudig maar voedzaam. De bediening in de eetzaal werd verzorgd door enkele (oudere) heren.'s Avonds en 's nachts was een van deze medewerkers nachtportier. Je kon "thuiskomen" op elk gewenst nachtelijk uur. Die "vrijheid" werd door veel bewoners op prijs gesteld.
Met de komst van de eerste Spanjaarden was het zaak om tijdig een goed plaatsje in te nemen om te kijken naar de wedstrijden van Real Madrid, er was toendertijd maar één TV-toestel. Trots was de Spanjaard als hij na een periode van aanpassing en hard werken zich financieel kon veroorloven om zich te presenteren in een nieuw kostuum.