Het is haast niet te geloven! Ik heb op deze school nog telefoonles gehad! Zo pak ik nog steeds de telefoon op met mijn linker hand. Om de beurt moesten we mevrouw van Kemenade bellen, die was in vroegere dagen de geldschietster van het klooster en had er ook een huis. Ik herinner mij nog dat de jongens die thuis ook een telefoon hadden de voorkeur kregen. Deze mochten ook de voordeur openmaken als de bel ging. Ik kan mij voorstellen dat het volk welke eens in de week in bad ging (nodig of niet nodig) niet aan de voordeur verwacht werd!

Die linkse (beetje rechtse) figuur ben ik ja Hans. De Plaat op de achterwand zal wel betrekking op de Bijbel gehad hebben. De deur links is de deur tussen 2 klassen, voor als een frater even weg moest. Dan ging de deur even open.

De school in de Frankrijkstraat hebben mijn moeder en ik jaren schoon gemaakt tot ons vertrek naar Australië. Als meisje moest ik vensterbanken wassen, krijtbakjes schoon maken en banken omhoog lichten. Ik heb in mijn meeste kinderjaren de vakantie daar in door gebracht, de school moest schoon. Tot wij vertrokken op 7 aug 1954 aankomst 18 sept 1954. En de persoon die de jongens belden was niet mevrouw maar jufrouw van Kemenade. Mijn broer en ik zeiden altijd Juffie.

Dan bestond het schoonmaken voornamelijk uit het verwijderen van het Maaszand, wat op de grond lag. Gewoon uitvegen en nieuw inbrengen. Werd dat zand ergens naar toe gebracht? Of werd het hergebruikt? De buurman van de Broek had natuurlijk zand in overvloed. Als je eens naar de bioscoop (City) was geweest en een of andere figuur klikte naar de frater, dan kon het zijn dat je 's avonds thuis nog zand in je knieën had zitten. Het kwam na een tijd in de huid en de gleuven tussen de planken, deden er nog eens een extra schepje bovenop. En Dora, voor mij zijn alle dames op leeftijd Mevrouw. Dus Mevrouw Dora.