In de jaren zestig waren er zoveel Viprebussen dat die zelfs tot op de Anthony van Leeuwenhoeklaan geparkeerd stonden.
Ook stonden in de Zwaanstraat en Halvemaanstraat lange tijd Viprebussen geparkeerd.

In het onderwijs konden we goedkoop gebruik maken van die Viprebussen. Als je b.v. met leerlingen naar het museum in Overloon ging, kon je precies tussen die tijden op pad. Zo brachten de anders stilstaande bussen nog wat op.

Een bekende Belgische P.S.V.-voetballer, Johan de Vrindt, heeft nog jaren als buschauffeur bij de Vipre gereden.

Ik ben wel eens met zo'n Viprebus naar België geweest. Een collega van me woonde in Geel en ik ging vrijdagavond met de bus mee naar haar thuis om daar het weekend door te brengen. Op maandagmorgen weer met de bus terug naar Eindhoven. Ik weet wel dat ik die busreis verschrikkelijk vond. De bus was erg gammel (het leek wel of hiervoor de oudste exemplaren werden gebruikt) en je moest erg vroeg op om 's-morgens weer op tijd bij de bus te zijn. We hadden ons dan ook verslapen en hebben moeten hollen om de bus nog te halen. Mijn collega versliep zich wel eens en miste daardoor dan de bus. Ze kwam dan niet werken en moest die dag dan een snipperdag afgeven.

Vroeger had je twee soorten Vipre-bussen: de kantoorbussen en de klakkenbussen, met verschillende rijtijden, van en naar België. In iedere bus werd een persoon aangewezen als chef bus, hij moest de orde en rust in de bus handhaven. Dit was meestal degene die als een van de laatste zijn woonstee bereikte. Hij kreeg hier een kleine vergoeding voor.

Deze Vipre-bussen hadden ook een logistieke functie. In mijn rokerstijd kocht ik er mijn sigaretten per week in en vele andere deden dat ook. Deze pakjes werden tegen een gereduceerde prijs door een collega-Belg verkocht. Met sporttassen vol voerde hij deze uit den Belgique in. Op de terugreis nam hij boter en snijbloemen mee. Dit was een win-win-handeltje voor hem.

Om het hele verhaal compleet te maken. Op elke afdeling van DAF had je wel een Belg die een handeltje dreef in rookartikelen. Het mocht niet van de baas. Maar de baas rookte ook. Daarom was er ook een omzet waar je u tegen zei. Die handel werd in veel gevallen gedreven, (meestal) waar de verkoper zelf niet bij aanwezig was. Dus zelfbediening!

Ik denk dat bij elk groot bedrijf waar Belgen werkten in die tijd handel gedreven werd. Bij Philips ging dat ook zo. Er waren speciale openingstijden om de tabak en chocolade te kopen, meestal natuurlijk onder de pauze.