De vroegere blauwververij aan de Hoefkestraat. Het is niet gemakkelijk om hier fotoos te maken, daar het nogal krap is. Een aardige kunstschilder die er woont heeft me wat rondgeleid.
Lees ook de commentaren over de blauwververij bij foto 2384. (Red.)

Datum: 24-09-2007

Naam: Peer Retera  

Giovanni, afgelopen zondag ben ik ook eens achterom gelopen. Ik trof daar enkele bewoners inclusief de kunstschilder. Hij bracht me ook naar de voorzijde. De foto's die ik daar gemaakt heb lijken veel op die van jou ondanks mijn groothoek. Leuk is de verdere geschiedenis maar ook de actualiteiten rond dit complex te lezen op een website over de Blauwververij van Bergeijk: deblauwververij.nl Het woord 'sloop' bezorgt veel mensen weer de rillingen over hun rug!

Datum: 21-05-2012

Naam: Kees van der Hoeven  

Inmiddels heeft het oude gebouw van de Blauwververij de status gemeentelijk monument. En in het nieuwbouwplan van het binnenterreinHoefkestraat 45-47, wat met een bocht doorloopt naar de Blauwververij en de Romerohof aan de Tuinstraat, daar komen twee nieuwe straatnamen: de Van Bergeijkstraat en de Blauwververij.

Datum: 23-12-2022

Naam: Cor Schenk  

De locatie van de blauwververij ken ik maar al te goed. Ik kende de eigenaren, Antoon van Bergeijk en zijn broer, persoonlijk heel goed. Als schooljongen kwam ik daar regelmatig bij hem op kantoor. De contacten zijn onstaan via het zangkoor van de St. Joriskerk, waarvan hij secretaris was. We hadden toen een geweldig koor van wel 65 mannen en een groot jongenskoor o.l.v. Frits van Vlerken.
Terug naar de "fabriek": dit was toen een zeer rendabel bedrijf en werd door beide broers gerund. De achterkant van het bedrijf was een grote ruimte die later geheel verpauperde. We zaten daar bij mooi weer wel eens buiten. Antoon was een aimabel man en altijd met een lach op zijn gezicht. De contacten zijn door de jaren, puberperioden en verhuizing, verbroken. Veel later ben ik nog eens gaan kijken en was verbaasd dat het bedrijf geheel verdwenen was en de panden aldaar zo'n "versleten" indruk maakten. Overigens ben ik, nu 89 jaar, wel verheugd dat door de monumentenstatus het geheel is opgeknapt.